Choroba Parkinsona to postępująca choroba zwyrodnieniowa neuronów dopaminergicznych. Zapadalność na nią wzrasta wraz z wiekiem. Na czym polega leczenie i rehabilitacja chorego?
Jak przeprowadzane jest rozpoznanie?
Badanie kliniczne i obecność charakterystycznych objawów często wystarczą do rozpoznania choroby. Każdorazowo konieczne jest jednak przeprowadzenie badań, które pozwolą na wykluczenie innych przyczyn takich jak np. guz mózgu, choroba Alzheimera, uraz, miażdżyca naczyń domózgowych.
Choroba Parkinsona – leczenie
Leczenie pacjenta jest skomplikowane i przeprowadzone jest pod nadzorem neurologa. Ma ono na celu przede wszystkim zmniejszenie dolegliwości odczuwanych przez pacjenta i poprawę jakości jego życia. Jest to leczenie objawowe, w którym zastosowanie znajduje farmakoterapia, leczenie operacyjne, ale również rehabilitacja.
Farmakoterapia i leczenie operacyjne w chorobie Parkinsona
W leczeniu wykorzystywana jest lewodopa, uznawana za najbardziej skuteczny środek farmakologiczny. Z biegiem czasu jednak jej skuteczność ulega pogorszeniu w związku z czym leczenie jest modyfikowane. Pacjenci przyjmują także leki z grupy agonistów dopaminy, amantadynę.
Gdy farmakoterapia jest nieskuteczne, neurochirurg może wykonać procedurę zwaną DBS – głęboką stymulację mózgu (elektrody wszczepiane są w określone obszary mózgu). Elektrody podłączone są do neurostymulatora umiejscowionego pod skórą. Zabieg pozwala zwykle na ograniczenie objawów choroby, nie leczy jej przyczyny.
Rehabilitacja w chorobie Parkinsona
Zadaniem rehabilitacji jest ograniczanie objawów choroby i poprawa jakości życia chorego.
W rehabilitacji pacjenta wykorzystywana jest kinezyterapia – chory wykonuje m.in. ćwiczenia koordynacyjno-równoważne, których zadaniem jest nauczenie chorego radzenia sobie z zaburzeniami równowagi, ćwiczenia rozciągające, oddechowe, w wodzie. Terapia czynnościowa, PNF, biofeedback, metoda wymuszonego ruchu to niektóre z metod wykorzystywanych w terapii indywidualnej.
Fizykoterapia to element postępowania uzupełniającego. Jej celem jest przygotowanie do ćwiczeń, działanie przeciwbólowe i rozluźniające. Pozytywnie wpływa również na psychikę chorego. Stosowane są m.in. kąpiele solankowe, pole magnetycznej niskiej częstotliwości. Korzystne są również masaże – w tym masaż leczniczy klasyczny i masaż podwodny.
Uważa się, że regularna aktywność fizyczna u osób w średnim wieku przyczynia się do ograniczenia ryzyka zachorowania na chorobę Parkinsona. U osób chorych, z kolei, ma pozytywny pływ na procesy wiążące się z plastycznością mózgu.